… Waarom doe je de dingen zoals je ze doet?
Waarom gebeuren de dingen zoals ze gebeuren?
In alles is een patroon te ontdekken.
Of je nu graaft en laag voor laag afpelt, of
omgekeerd, laag voor laag opbouwt.
Patronen en structuren fascineren me. In het dagelijks leven, op het wereldtoneel, letterlijk en figuurlijk, op verschillende levels. Op zoek naar een samenhang, een harmonie, door een zichtbaar patroon, of een patroon dat zichtbaar wordt in een proces. Een ‘situatie’ geeft iets weer dat gebeurt, wordt beïnvloed door zichtbare en onzichtbare elementen, is zowel concreet als abstract. Het heeft te maken met verleden, heden en toekomst. Noem het een blauwdruk voor het leven, het achterliggende verhaal, het patroon dat steeds terugkeert, gevormd door verschillende elementen, mooi en lelijk, prettig, plezierig en met rauwe randjes.
In mijn proces gaat dat wat op het doek staat een geheel eigen leven leiden, en worden de keuzes die ik maak mede bepaald door de schilderkunstige aspecten. Zet ik de wereld naar mijn eigen hand? Probeer ik er op deze manier vat op te krijgen? Ik communiceer met het werk, het roept gedachten bij me op die bepalen, samen met mijn intuïtie, wat de volgende stap moet zijn. Levels, gelaagdheid, ergens zit de schoonheid. ‘Omgekeerd graven’ door per laag te zoeken naar het beeld dat klopt. Soms zijn eerdere lagen nog duidelijk zichtbaar, soms ook niet maar hebben ze hun dienst wel bewezen. Het hoeft ook niet zichtbaar te zijn. Ze dragen bij in hun eigen betekenis. Vanuit de 1e gebeurtenis begin ik te bouwen, gebruik makend van dat wat er al is, zoekend naar patronen, totdat de complexiteit van de situatie, al die lagen, begrijpbaar en acceptabel is…
(Gedeelte uit overpeinzìng n.a.v. tekst over taalfilosofie door Ludwig Wittgenstein (1889-1951)